Definieer hier tot welke productgroep het materiaal van de desbetreffende wand behoort. Deze keuze bepaalt welke producten er onder kunnen aangeduid worden.

Volgende productgroepen komen bij alle drie de wanden in de meerkeuzelijst voor :

• Porotherm Thermobrick
• Porotherm Thermobrick R+
• Porotherm Powerbrick/Silentbrick
• PLS 500
• PLS Lambda
• Andere PLS blok

Voor wand A en/of wand C zijn er nog bijkomende keuzes

• Niet bestaand: indien er boven en/of onder wand B geen wand is
• Betonwand: indien er onder wand B een betonwand is
• Fundering: indien wand B op een fundering staat

Hier bepaalt u welk type product voor de wand gebruikt wordt. De keuze van de verschillende productgroepen zal automatisch leiden tot andere opties in de productlijst.

Hier dienen de muurdiktes bepaald te worden. Op basis van de gekozen productgroep en het geselecteerde product krijgt u automatisch de keuze uit de beschikbare productbreedtes.

De keuze van de muurdikte heeft een impact op de maximaal opneembare belasting van de wand:

• hogere capaciteit door hogere dikte t_w dankzij formule 6.2 van de NBN EN 1996-1-1 - N_Rd = F * f_k * t_w / g_m
• lagere capaciteit door de reductiefactor F die nadeliger is bij de hogere excentriciteit ten gevolge van de grotere buigstijfheid van de wand, die berekend wordt op basis van de volgende formule I = L_w * [( 2 * t_w ) - a_Bottom - a_Top]³ / 12

De waarde f_mean wordt gebruikt voor de berekening van de genormaliseerde gemiddelde blokdruksterkte f_b, dit gebeurt volgens de formule uit de Belgische Nationale bijlage van de NBN EN 1996-1-1:

f_b = d * d_c * f_mean

• d = de vormfactor conform de NBN EN 772-1
• d_c = de conditioneringsfactor, gelijk aan 1,0

Hier kiest u de toegepaste mortel uit een vooropgestelde lijst. Merk op dat de keuzes opnieuw variëren afhankelijk van de gekozen productgroep.

Voor de Porotherm producten (Thermobrick, Silentbrick, Powerbrick, Thermobrick R+) is er keuze uit verschillende traditionele mortels en dunbedmortels. Bij keuze voor de gelijmde snelbouw of PLS producten wordt het type mortel automatisch op Porotherm Lijmmortel vastgelegd.

De keuze voor het type mortel speelt een rol bij de berekening van de karakteristieke muurdruksterkte f_k van traditioneel vermetste wanden volgens §3.6.1 van de NBN EN 1996-1-1. Immers hoe sterker de mortel, hoe hoger de uiteindelijke muurdruksterkte zal zijn. De berekening in de Eurocode houdt geen rekening met de sterkte van lijmmortels, omdat de voegdiktes dusdanig klein zijn.

De karakteristieke muurdruksterkte van de wand wordt bepaald volgens §3.6.1 van de NBN EN 1996-1-1, dit is:

• ofwel op basis van proeven op testmuurtjes volgens NBN EN 1052-1
• ofwel volgens de formule f_k = K * f_b^a * f_m^b

In bovenstaande formule worden voor metselwerk met keramische blokken volgende parameters gebruikt in België:

• de constante K, die voor traditionele mortels gelijk gesteld is aan 0,50 * d^-0,65 en voor lijmmortels aan 0,50 * d^-0,80.
• f_b is de genormaliseerde gemiddelde druksterkte van de metselblokken, die kan berekend worden aan de hand van de formule uit §3.6.1.2 van de Belgische nationale bijlage (zie uitleg bij f_mean)
• f_m is de druksterkte van de toegepaste mortel
• de constate a, voor traditioneel vermetste blokken van Wienerberger gelijk aan 0,65 en voor alle PLS blokken aan 0,80
• de constante b, voor traditioneel vermetste blokken van Wienerberger gelijk aan 0,25 en voor alle PLS blokken aan 0.

Omwille van de waardes die zijn toegekend aan de verschillende parameters, kan de formule voor de karakteristieke druksterkte van metselwerk dat is uitgevoerd met Wienerberger blokken aangepast worden naar:

• f_k = K * f_b^a * f_m^b = 0,5 * f_mean^a * f_m^b

Hier geeft u de vrije hoogte h_W van de wand in.

Beschouw hiervoor de afmeting tussen de vloerplaten, dus onderaan de wand is dit de bovenzijde van de vloer en bovenaan de wand de onderzijde. Houd hierbij geen rekening met de dikte van de vloerafwerking.

Hier geeft u de beschikbare lengte van de wand in, dit wil zeggen de afstand tussen twee randen.

Randen van wanden worden door hoeken met andere wanden, kolommen of door relevante wandopeningen gecreëerd.

Hier kan u bepalen of er bovenaan de wand met een akoestische strook of SonicStrip gewerkt wordt.

Toepassing van een SonicStrip zal een impact hebben op de manier van berekenen:

• afhankelijk van de combinatie SonicStrip - product zal er een reductiefactor ingerekend worden voor de bepaling van de karakteristieke muurdruksterkte f_k. De waardes van deze reductiefactoren c, zijn het gevolg van een testprogramma uitgevoerd door Wienerberger en worden op volgende wijze in formule 6.2 van de NBN EN 1996-1-1 ingerekend: N_Rd = F * c * f_k * t_w / g_m
• de soepele strook heeft ook een gunstig effect op de stabiliteit, er wordt geen buigend moment door de vloerplaten op de wand overgebracht. Dit zal een gunstige impact hebben op de reductiefactor voor slankheid en excentriciteit F, immers hoe kleiner de excentriciteit ten gevolge van de aangrijpende belastingen hoe minder nadelig voor de reductiefactor. De impact op de excentriciteit aan de voet van een wand e_i en in het midden van een wand e_m wordt weergegeven in onderstaande afbeelding, de eerste term kan telkens gelijk gesteld worden aan nul.

 Hier kan u bepalen of er onderaan de wand met een akoestische strook of SonicStrip gewerkt wordt.

Toepassing van een SonicStrip zal een impact hebben op de manier van berekenen:

• afhankelijk van de combinatie SonicStrip - product zal er een reductiefactor ingerekend worden voor de bepaling van de karakteristieke muurdruksterkte f_k. De waardes van deze reductiefactoren c, zijn het gevolg van een testprogramma uitgevoerd door Wienerberger en worden op volgende wijze in formule 6.2 van de NBN EN 1996-1-1 ingerekend: N_Rd = F * c * f_k * t_w / g_m

• de soepele strook heeft ook een gunstig effect op de stabiliteit, er wordt geen buigend moment door de vloerplaten op de wand overgebracht. Dit zal een gunstige impact hebben op de reductiefactor voor slankheid en excentriciteit F, immers hoe kleiner de excentriciteit ten gevolge van de aangrijpende belastingen hoe minder nadelig voor de reductiefactor. De impact op de excentriciteit aan de voet van een wand e_i en in het midden van een wand e_m wordt weergegeven in onderstaande afbeelding, de eerste term kan telkens gelijk gesteld worden aan nul. 

Hier wordt de wijze van ondersteuning aan de top en voet van de wand gespecifieerd (zie NBN EN 1996-1-1 §5.5.1.2 (11)), dit kan op volgende manieren :

• boven en/of onder niet ingeklemd
• boven en onder ingeklemd

Indien een wand boven- en onderaan begrensd wordt door betonnen vloerplaten en als de overlappingslengte tussen vloer en wand minstens 2/3 van de wanddikte bedraagt, mag deze wand beschouwd worden als zijnde boven- en onderaan ingeklemd. Let wel, dit is op voorwaarde dat de eventuele excentriciteit waarmee de kracht op de wand aangrijpt kleiner is dan 0,25 * t_W. In alle andere gevallen (minder dan 2/3 t_W, houten vloeren,...) dient de vloer als niet aan beide zijden ingeklemd beschouwd te worden.

Deze keuze heeft een impact op de effectieve hoogte h_eff van de wand die wordt beschouwd bij de berekening, immers voor de reductiefactor r₂ geldt:

• boven en/of onder niet ingeklemd r₂ = 1,0
• boven en onder ingeklemd r₂ = 0,75

Wanneer er onder- en/of bovenaan een SonicStrip geplaatst wordt, kunnen we er van uitgaan dat de verbinding tussen vloer en wand als een scharnier zal functioneren en wordt er dus automatisch met een waarde r₂ = 1,0 gerekend.

Hier geeft u een waarde in wanneer de vloerplaat niet over de volledige muurdikte wordt opgelegd. Het deel van de dikte van de wand waar de vloerplaat niet op rust is a_Top.

Hier geeft u een waarde in wanneer de vloerplaat niet over de volledige muurdikte wordt opgelegd. Het deel van de dikte van de wand waar de vloerplaat niet op rust is a_Bottom.

Naast de opleg van de vloeren, speelt ook de ondersteuning van de verticale randen van een metselwerkwand een belangrijke rol in de bepaling van de effectieve hoogte en de optredende excentriciteiten. Immers, bij een wand die verticaal ondersteund wordt aan twee verticale randen vertrekken we vanuit een gunstigere ontwerpsituatie dan bij een vrijstaande wand.

Een metselwerkwand die verticaal belast wordt mag volgens §5.5.1.2 van EC6 ondersteund verondersteld worden door een verticale verstijvingswand indien:

• of er geen scheurvorming tussen de verstijvingswand en de beschouwde wand verwacht wordt. Dit wil zeggen dat beide wanden ongeveer even stijf zijn, quasi even zwaar belast worden, op het zelfde moment gerealiseerd worden en verbonden worden met elkaar;
• of de verbinding tussen beide wanden gebeurt met ankers, wapening,... die optredende trek- en drukkrachten kunnen weerstaan

Eurocode 6 stelt een aantal dimensionele eisen opdat een wand (wand Z in het voorbeeld hieronder) als verstijvingswand van de te berekenen wand (wand W in het voorbeeld hieronder) mag beschouwd worden, namelijk:

• L_Z ≥ 0,2 * h_W      
  • L_Z de lengte van de verstijvingswand
• t_Z ≥ 0,3 * t_W,ef
  • t_W,ef de effectieve dikte van de beschouwde wand
  • t_Z de dikte van de verstijvingswand. In het geval van verticale sleuven of uitsparingen zal hier met de gereduceerde dikte moeten worden rekening gehouden of moet een vrije rand beschouwd worden.
• L_W < 15 * t_W
  • voor wanden die verticaal gesteund worden aan een rand is dit de maximale wandlengte waarbij het gunstig effect van de verstijvingswand mag beschouwd worden in de berekening
• L_W < 30 * t_W
  • voor wanden die verticaal gesteund worden aan twee randen is dit de maximale wandlengte waarbij het gunstig effect van de verstijvingswanden mag beschouwd worden in de berekening

Wanneer een verstijvende wand onderbroken wordt door openingen dan mag deze toch beschouwd worden voor de berekening van de effectieve hoogte op voorwaarde dat:

• L_X ≥ 0,2 * [(h₀₁ + h₀₂) / 2] ≥ t_W
  • L_X de afstand tussen de wand en de opening of tussen twee openingen
  • t_W de dikte van de beschouwde wand
• L_Yi ≥ 0,2 * h_W
  • L_Yi de lengte van de verstijvingswand na de opening i
• h_i < 0,25 * h_W; L_i < 0,25 * L_W; A_i < 0,1 * A_W
  • h_i, L_i en A_i respectievelijk de hoogte, lengte en oppervlakte van opening i
  • h_W, L_W en A_W respectievelijk de hoogte, lengte en oppervlakte van de beschouwde wand W
  • indien aan een van bovenstaande eisen niet is voldaan, dient er ter hoogte van de opening een vrije rand verondersteld te worden voor het bepalen van de effectieve hoogte

Merk op dat ook andere constructie elementen als verticaal verstijvende rand kunnen dienst doen op voorwaarde dat deze een gelijkaardige stijfheid vertonen en verbonden zijn met de beschouwde wand met behulp van ankers, wapening,... die de optredende trek- en drukkrachten kunnen weerstaan.

Wanneer het op basis van een projectspecifieke ontwerpkeuze met betrekking tot de vloeropleg niet nuttig is om de optredende excentriciteiten volgens NBN EN 1996-1-1 annex C te berekenen, kunt u deze hier overschrijven en zelf bepalen. Hiertoe moet u eerst de vakjes aanvinken. Daarna is het mogelijk een opgegeven oplegexcentriciteit (in meter) in te geven.

Wanneer u deze optie kiest, zullen de excentriciteit ten gevolge van de rotatie van de vloeren (e_h1 ) evenals de waarde a_Top automatisch gelijk gesteld worden aan nul.

Bij keuze voor een houten vloer zal u deze waarde bovendien verplicht moeten invullen om tot een resultaat te kunnen komen.

Wanneer u een volwaardig scharnier wenst te beschouwen, dient u deze waarde op nul te zetten en kiezen voor "niet ingeklemd".

Wanneer het op basis van een projectspecifieke ontwerpkeuze met betrekking tot de vloeropleg niet nuttig is om de optredende excentriciteiten volgens NBN EN 1996-1-1 annex C te berekenen, kunt u deze hier overschrijven en zelf bepalen. Hiertoe moet u eerst de vakjes aanvinken. Daarna is het mogelijk een opgegeven oplegexcentriciteit (in meter) in te geven.

Wanneer u deze optie kiest, zullen de excentriciteit ten gevolge van de rotatie van de vloeren (e_h1 ) evenals de waarde a_Top automatisch gelijk gesteld worden aan nul.

Bij keuze voor een houten vloer zal u deze waarde bovendien verplicht moeten invullen om tot een resultaat te kunnen komen.

Wanneer u een volwaardig scharnier wenst te beschouwen, dient u deze waarde op nul te zetten en kiezen voor "niet ingeklemd".

Hier duidt u het type van de aanwezig vloerplaat aan. In principe kunt u voor de vier vloerplaten altijd volgende types kiezen:

• Betonvloer in 1 richting dragend
• Betonvloer in 2 richtingen dragend

Bijkomend zijn er nog volgende types vloeren beschikbaar :

• Funderingsplaat (vloer 1 en 3) : dit type plaat kan enkel voor de 2 onderste vloerplaten gekozen worden. Ten gevolge van de hogere stijfheid van de funderingsplaten worden in de berekening geen buigende momenten aan de onderzijde van de wand in rekening gebracht. In geval wand B aan beide zijden ingeklemd gemodelleerd word, kan alsnog een moment op basis van rotatie van bovenste vloer(en) optreden. Bij de keuze voor een funderingsplaat, wordt met wand A (wand onderaan) geen rekening gehouden voor de verdere berekening.
• Houten roostering (vloerplaat 1 en 2) : in geval van een houten roostering wordt de berekening van de buigende momenten aan boven- en onderzijde van de wand enkel volgens NBN EN 1996-1-1 annex C(5) uitgevoerd. In eerste instantie kan dit type vloerplaat enkel voor vloerplaat 1 en 2 gekozen worden. Wordt op een bepaalde verdieping voor de rechter vloerplaat een dergelijk type gekozen dan worden de keuzemogelijkheden voor de linker vloerplaat beperkt tot niet beschikbaar en houten roostering. Dat betekent dat op eenzelfde niveau nooit een houten roostering en betonplaat kunnen gecombineerd worden.
• Uitkraging (vloerplaat 3 en 4) : dit type vloerplaat kunt u bijvoorbeeld kiezen indien u een balkon in rekening wilt brengen.
• Niet beschikbaar (vloerplaat 3 en 4) : als een of beide vloerplaten niet aanwezig zijn, kunt u deze optie kiezen.

Wanneer de beide uiteindes van de vloerplaat niet vrij kunnen roteren, kies hier dan de optie 'tweezijdig ingeklemd'. In alle andere gevallen mag u hier de optie 'scharnierend' selecteren.

Dit wil dus zeggen dat indien de vloerplaat uit welfsels bestaat, u niet automatisch scharnierend dient te selecteren. Indien het welfsel bijvoorbeeld tussen twee wanden geplaatst wordt of via de achteraf gestorte toplaag star verbonden is met de wand, zal er toch een (gedeeltelijke) inklemming ontstaan en kiest u hier dus best de optie tweezijdig ingeklemd.

Bij toepassing van de SonicStrip kan de rotatie van de vloer niet resulteren in een moment op de wand en wordt de wand-vloer verbinding automatisch als scharnierend beschouwd.

Deze keuze heeft een impact op de manier waarop het moment ten gevolge van de belastingen op de vloeren en/of op de wand (windbelasting) wordt berekend. Immers wanneer voor een vloer de optie tweezijdig ingeklemd geselecteerd wordt zal de bijhorende n-waarde in de formule C.1 van NBN EN 1996-1-1 gelijk zijn aan 4, in het andere geval aan 3.

Hier definieert u de vrije overspanning van de plaat in de richting loodrecht op de langse zijde (L_W) van de wand.

Deze afmeting is van belang voor de bepaling van de totale belasting die de vloer uitoefent op de wand, een groter wordende overspanning zorgt immers voor een significante vergroting van de buigende momenten aan boven- en onderkant van de wand.

De uiteindelijke bepalende overspanning L_D, hangt af van het type vloerplaat en wordt bepaald volgens:

• L_D = MIN[(L_D1/1,5);(L_D2/1,5)] voor een betonvloer die in twee richtingen draagt
• L_D = L_D1 in alle andere gevallen

Ook de stijfheidsfactor c_VL van betonnen vloerplaten is afhankelijk van de afmetingen van de vloeren. Voor betonnen vloeren in twee richtingen dragend zal dit het minimum van L_D1 en L_D2 zijn en voor betonnen vloeren dragend in de richting loodrecht op de wand L_D1.

Hier definieert u de vrije overspanning van de plaat parallel aan de langse zijde (L_W) van de wand. Deze lengte vormt de bovengrens van de invloedslengte b.

Bovendien kan deze afmeting een impact hebben op de vloerstijfheidsfactor (c_VL) bij betonnen vloeren die in twee richtingen dragen, zie onderstaande formule.

De uiteindelijke bepalende overspanning L_D, hangt af van het type vloerplaat en wordt bepaald volgens:

• L_D = MIN[(L_D1/1,5);(L_D2/1,5)] voor een betonvloer die in twee richtingen draagt
• L_D = L_D1 in alle andere gevallen

Ook de stijfheidsfactor c_VL van betonnen vloerplaten is afhankelijk van de afmetingen van de vloeren. Voor betonnen vloeren in twee richtingen dragend zal dit het minimum van L_D1 en L_D2 zijn en voor betonnen vloeren dragend in de richting loodrecht op de wand L_D1.

Dit is een maat voor de lengte van de vloer die door de wand ondersteund wordt. Deze afmeting is minstens even groot als de maximale lengte van de aangrenzende wanden en maximaal gelijk aan L_D2, de lengte van de vloerplaat evenwijdig met de wand.

De invloedsbreedte heeft een impact op de cq_D-waarde van de vloeren, dit zijn de termen die de belastingen op de vloeren in rekening brengen in vergelijking C.1 van de NBN EN 1996-1-1. Voor houten vloeren, worden deze waardes niet berekend. Deze termen werden aangepast om rekening te kunnen houden met de eventuele lijnlasten op de vloerplaten en met verhouding van de invloedsbreedte ten opzichte van de lengte van de wand, de formule wordt hieronder meegedeeld.

Voor uitkragende betonplaten zal de volledige tweede term in deze formule vervangen worden door het product van de lijnlast met de afstand tot het centrum van de wand.

Vul hier de dikte van de vloerplaat in, zonder de eventuele afwerking. Deze dikte speelt een rol in de bepaling van de momentenverdeling tussen de vloerplaat en de muur (zie formule C.1 van de NBN EN 1996-1-1), omdat daar het traagheidsmoment van de vloer in rekening gebracht wordt. Hoe dikker de vloerplaat, hoe stijver deze wordt en hoe minder het moment op de wand zal zijn. Immers, het traagheidsmoment van de vloerplaat wordt berekend volgens:

• I = b * t_w³ / 12

Hierbij is b de invloedsbreedte van de vloerplaat, een maat voor de lengte van de vloer die op de wand inwerkt.

Hier geeft u de som in van alle permanente oppervlaktelasten, inclusief het eigen gewicht van de vloerplaat in uiterste grenstoestanden (ULS).

Deze belasting wordt gebruikt voor de berekening van de buigende momenten op de wand ten gevolge van de rotaties van de vloeren conform formule C.1 van de NBN EN 1996-1-1.

Hier geeft u de som in van alle mobiele oppervlaktelasten in de uiterste grenstoestand (ULS).

Deze belasting wordt gebruikt voor de berekening van de buigende momenten op de wand ten gevolge van de rotaties van de vloeren conform formule C.1 van de NBN EN 1996-1-1.

U kan de excentriciteiten ten gevolge van de rotaties vergrootten door de mobiele belasting niet op alle vloeren tegelijk te laten aangrijpen.

Hier wordt automatisch de som gemaakt van de opgegeven permanente en mobiele belastingen.

Dit is dus de totale oppervlaktebelasting die aangrijpt op de vloer, inclusief het eigen gewicht.

Wanneer er op de vloer een lijnlast komt, bijvoorbeeld ten gevolge van een niet-dragende scheidingdswand, definieert u hier de permanente belasting in de uiterste grenstoestand (ULS).

Wanneer er op de vloer een lijnlast komt, bijvoorbeeld ten gevolge van een dragende scheidingdswand, definieert u hier de resulterende mobiele belasting in de uiterste grenstoestand (ULS).

Hier wordt automatisch de som gemaakt van de opgegeven permanente en mobiele belastingen. Dit is dus de totale lineaire belasting die aangrijpt op de vloer in de uiterste grenstoestand (ULS).

Deze belasting zorgt voor een bijkomend moment of rotatie ten opzichte van de steunpunten namelijk de totale belasting E_L vermenigvuldigd met de afstand tot de as van de wand d. Dit bijkomend moment zal een rol spelen in de bepaling van de excentriciteit waarmee de belasting aangrijpt op de wand. De formule C.1 van de NBN EN 1996-1-1 werd aangepast conform onderstaande afbeelding om dit bijkomend moment te kunnen inrekenen.

Hier definieert u de afstand van het aangrijppunt van de lijnlast tot het midden van de wand.

Indien u bezig bent met de controle van de draagkracht van bijvoorbeeld een gevelwand kan u hier de optredende windbelasting in uiterste grenstoestand (ULS) opgeven.

Deze windbelating zal resulteren in een bijkomende excentriciteit (e_h1,w) in het midden van de wand. Indien de wand boven- en/of onderaan (gedeeltelijk) is ingeklemd zal ook hier een bijkomende excentriciteit ontstaan. Het moment boven- en onderaan de wand wordt berekend op basis van onderstaande formule die een aanpassing is van de formule C.1 in de NBN EN 1996-1-1.

Hier dient u de totale permanente belasting in uiterste grenstoestand (ULS) op te geven die door de bovenliggende wand C (en dus ook door alle bovenliggende verdiepingen) op de te berekenen wand B uitgeoefend wordt.

Opgelet: Dit is de lijnlast over de volledige wandlengte L_W . Indien wand C een stuk smaller is dan wand B kan het nodig zijn om hier mee rekening te houden bij het ingeven van de belasting.

Hier dient u de totale permanente belasting in uiterste grenstoestand (ULS) op te geven die door de vloerplaat 4 en/of de vloerplaat 2 boven op de te berekenen wand B uitgeoefend wordt.

Hier dient u de totale mobiele belasting in uiterste grenstoestand (ULS) op te geven die door de bovenliggende wand C op de te berekenen wand B uitgeoefend wordt.

Opgelet: Dit is de lijnlast over de volledige wandlengte L_W . Indien wand C een stuk smaller is dan wand B kan het nodig zijn om hier mee rekening te houden bij het ingeven van de belasting.

Hier dient u de totale mobiele belasting in de uiterste grenstoestand (ULS) op te geven die door vloerplaat 2 en/of vloerplaat 4 op de te berekenen wand B uitgeoefend wordt.

Hier kan u de waarde van een lokale belasting, bijvoorbeeld ten gevolge van de opleg van een ligger, in de uiterste grenstoestand (ULS) definiëren.

Er zal gekeken worden of deze belasting kleiner is dan de weerstandbiedende lokale rekendruksterkte N_Rdc, conform NBN EN 1996-1-1 §6.1.3.

• N_Edc ≤ b * A_b * f_d

Bovendien zorgt deze puntlast voor een bijkomende belasting onderaan en in het midden van wand B, die automatisch bij de totale belastingen N_Ed wordt opgeteld.

Hier vult u de lengte van het lastvlak in millimeter in, dit is de afmeting evenwijdig met de wand, op onderstaande afbeelding is dit dus de flensbreedte van het profiel.

Hier vult u de breedte van het lastvlak in millimeter in. Wanneer het profiel op onderstaande afbeelding volledig op de muur wordt opgelegd, dan is deze afmeting gelijk aan de dikte van wand B.

De rekenwaarde van de drukspanningen ter hoogte van het lastvlak moet voor blokken van groep 2 maximaal gelijk zijn aan 1,5 keer de rekenwaarde van de muurdruksterkte (NBN EN 1996-1-1 §6.1.3 (7)):

• N_Edc / (L_cb * t_cb) ≤ 1,5 * f_d

Hier geeft u de lengte van de verdeelbalk of betonslof in millimeter in. Voor wanden gebouwd met metselblokken van groep 2 dient er onder een lokale belasting altijd een verdeelbalk te worden uitgevoerd.

Deze lengte is minstens gelijk aan drie keer de lengte L_cb.

Dit is de breedte van de verdeelbalk of slof, deze moet conform Eurocode 6 gelijk zijn aan de wanddikte t_B.

Hier definieert u de hoogte van de verdeelbalk of betonslof in millimeter, deze afmeting moet groter zijn dan 200mm.

Dit is de afmeting tussen de voet van de wand en de onderzijde van het element waardoor de lokale belasting op de wand aangrijpt. Indien er een betonslof of verdeelbalk wordt geplaatst is dit de onderzijde van de slof.

Dit is de  afstand tussen de rand van de verdeelbalk (of van het profiel indien er geen verdeelbalk geplaatst wordt) tot de dichtstbijzijnde rand van de muur.